Vaarwel Rubya

Voor ik mijn verhaal afsteek wil ik mijn welgemeende excuses aanbieden aan mijn trouwe lezers. Ik weet dat ik had beloofd om een verhaal te schrijven voordat ik vertrok naar Mwanza, maar ik heb door mijn drukke schema de laatste weken nog niet de tijd gehad om mijn laptop te pakken. Vandaar dat ik het nu doe in de bus naar Sumve - oneindig interessant volgens mijn medepassagiers - maar dat verhaal komt een andere keer.

In mijn voorlaatste week kwam Saar - vriendin van Paul - op bezoek in Rubya. Het werd een erg leuke week waarin we veel hebben gedaan. We zijn op bezoek geweest bij verschillende mensen hebben wandelingen gemaakt en een plaatselijke viskwekerij bezocht (4 muren van grond gevuld met water naast een beekje). Tussendoor hebben we ook nog eens de eindbeoordeling gedaan, supergoed cijfer gekregen met later een begeleidend verhaal dat we het buitengewoon goed hebben gedaan. Tijdens deze laatste twee weken kunnen we nergens meer een arts tegenkomen zonder dat ze vragen of we willen blijven en dat we ze zo goed hebben geholpen. Als ze nog meer veren in mijn reet stoppen, ontploft mijn rectum.

Afrika is een goed land om te 'next-levellen'. Je kunt nieuwe ervaringen opdoen op het gebied van werk, persoonlijke ontwikkeling, vermaak, noem maar op. Zo kwam ik op de markt een eend tegen, en die kon ik natuurlijk niet laten liggen (ik kan toch niet nep komen?). Genaamd Docus en even intelligent als zijn naam heeft hij een aantal mooie laatste dagen met ons door mogen brengen tot hij de pan in ging. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet zou informeren bij wat autoriteiten (bedankt paps) en nader literatuuronderzoek zou doen. Volgens femistyle.be zijn eenden in alle kleuren even lekker. Ook femistyle.be bedankt. Eend bleek moeilijker klaar te maken dan kip, maar die moeite werd meer dan evenredig beloond!

En dan is er natuurlijk de climax, waarop iedereen stiekem heeft gewacht: het laatste hoofdstuk van Bertus de Beuckelaer! Het einddoel van Bert was om op het ‘Kwaheri Mbuzi Kubwa Party' (Het Grote Geit Afscheidsfeest) genoeg vlees voor alle gasten te hebben. Helaas was ik net te laat voor de grote daad, het was erg druk in het ziekenhuis en onze hulp bij het slachten had niet veel tijd, dus Bertus was al wijlen toen ik aankwam. Paul had de eer de daad te verrichten. Vervolgens hebben we hem laten villen door de hulp, geholpen met de organen (die geit had echt een grootjoekel van een maag) en zelf het grootste deel van het vlees gedaan. Het duurde enorm lang om alles klaar te maken (koken, kruiden, bakken) maar gelukkig had Bertus uiteindelijk meer dan genoeg vlees aan zijn botten om ieders maag te vullen en hadden we zelfs vlees over om de twee resterende dagen met zijn drieën van te eten. Het feestje was behalve het buffet van geitenvlees en toast met eiersalade een groot succes. Het was erg gezellig, er werd gedansd en we kregen zelfs tot twee keer toe een speech (de tweede keer door een enorm dronken anesthesist, hilarisch!).

De maandag na het feestje heb ik Paul en Saar weggebracht naar Bukoba en heb ik de rest van de week alleen doorgebracht. Nou ja, niet écht alleen. Die week ben ik drukker geweest dan ooit, doordat ik bij allerlei mensen thuis werd uitgenodigd, en veel met Kam - een vriend van hier - heb ondernomen. Maandag 5 september kwamen de nieuwe student doctors: Erin en Femke. Ze waren zo aardig geweest het Nederlandse weer mee te nemen dus het regende pijpenstelen. Niet echt handig als je mensen wilt rondleiden door Rubya en het naburige dorp Nyakalembe. Gelukkig stopte de regen uiteindelijk en heb ik ze toch nog een beetje wegwijs kunnen maken. De volgende dag zijn ze meegekomen naar het ziekenhuis, heb ik afscheid van iedereen genomen en heb ik ze voorgesteld. Vervolgens ben ik in de middag met de taxi vertrokken om te beginnen aan mijn grote trektocht door Tanzania. Hierover geef ik echter later mijn verslag. Het verhaal is nu wel even lang genoeg en ik heb me niet bepaald verveeld, dus ik heb zo'n vermoeden dat ik daarvoor ook wel een aantal letters zal gebruiken.

Ik hoop trouwens niet dat jullie denken dat ik in deze laatste weken minder gewerkt heb, integendeel. Het was hartstikke druk op de male wa rden ik heb veel nieuwe dingen geleerd (necrotomieën, abcessen, lumbaal puncties, etc.), maar aangezien het leuker is om te vertellen over de dingen die daarnaast nog gebeuren heb ik me maar ingehouden.

Goed, nogmaals excuses voor het African style late bericht, en tot de volgende keer!

Groetjes!