Beste vrienden, familie, en alles wat daar tussenin zit. Bij dezen maak ik graag van de gelegenheid gebruik om onze nieuwe huisgenoot bij jullie te introduceren. Het is voor het vrouwelijke geslacht een bijzondere naam, maar daarom is Bertje nog niet minder aangenaam gezelschap. Afgelopen zondag kwamen we haar tegen op de markt in Nyakelembe, het naburige dorp, en Paul en ik waren op slag verliefd. Toegegeven, soms is ze een tikkeltje eigenwijs, maar volslank met haar korte haren en twee kromme ornamenten op haar hoofd is ze een prachtige verschijning. Sommigen van jullie weten het al, anderen hebben het misschien geraden, Bertje is onze nieuwe geit. En kenners van de jeugd van tegenwoordig hadden al door dat haar naam is afgeleid van teksten uit een van hun liedjes, omdat ze zo eigenwijs is (come on Bertje Bertje come on, ga niet zo doen). Dus de komende tijd houdt ze Paul en mij gezelschap en afgelopen week hebben Paul en ik haar gemolken (ja, gemolken) op aanraden van een aantal locals (die natuurlijk direct doorhadden dat ze melkgevend was, wij hadden daar wat langer voor nodig). Het is echt monnikenwerk, na iets van vijftien minuten had ik een half kopje, maar wel leuk! En ik zou mezelf niet zijn als ik daar niet direct wentelteefjes van had gebakken. Smaakte prima!

Ondertussen zijn we ook alweer bij twee mensen hier op bezoek geweest. Afgelopen vrijdag bij Badru, een man die we zijn tegengekomen tijdens een wandeling vlakbij zijn huis in een bananenbos onderaan de berg waar ons huisje op staat. Na ons eerst een minuut of vijf met stuntelig gebrabbel in kiswahili te laten aanmodderen, bleek hij vrijwel vloeiend engels te praten. Een week later stond hij bij ons voor de deur en hebben we samen thee gedronken, waarna hij ons bij hem thuis uitnodigde. Het is bizar om te zien hoe die mensen hier wonen. Ze slapen met een man of tien in een hutje van zo'n 20 m2 gebouwd van de stenen gemaakt van gedroogde lokale klei, met hooi op de grond en een golfplaten dak waar je direct tegen aankijkt. Dat laatste is trouwens een luxe, armere mensen hebben daken van riet... Zondag zijn we op bezoek geweest bij de familie van Victor, een Tanzaniaanse student die ik op de boot tussen Mwanza en Bukoba ben tegengekomen. Dit was in Kishuro, zo'n 45 minuten dwars door de bananenbossen met de pikipiki. Ongeveer hetzelfde verhaal als bij Badru, alleen had de oom van Victor twee vrouwen (de ouwe snoeper), waardoor we twee huizen te bezoeken hadden. En hebben we hier voor het eerst koffiebonen op, het is een lokale traditie om die te eten. Geen delicatesse, maar ook niet vies. Beetje vergelijkbaar met sigaren roken. Beide keren vertrokken we met een enorme zak aardnoten, een soort pinda's die we tegenwoordig behoorlijk goed zelfstandig kunnen bereiden, en een aantal stukken fruit. Blijkbaar doen we iets goed met die bezoekjes.

Over de laatste dagen kinder heb ik niet heel veel boeiends te vertellen en de eerste dagen maternity bewaar ik wel voor later, het verhaal is zo ook wel lang genoeg dacht ik zo. Wat nog wel een leuke vermelding is: gisteren kwamen Paul en ik de overdrachtsruimte binnen - zoals altijd 1 minuut over acht en bang dat we veel te laat zijn, terwijl hier iedereen altijd te laat is - tot Simon, een clinical officer, toevallig langs kwam. O, heeft niemand jullie verteld dat vandaag saba-saba is, een nationale feestdag, en dat er dus niet gewerkt wordt? Nee, maar bedankt.

Nogmaals, erg bedankt iedereen voor de leuke reacties! Ik vind ze het altijd erg leuk om te lezen.

In reactie op Sanne: de haan smaakte zeer goed! Het is vooral fijn om weer eens een nachtje door te kunnen slapen. Het blonde kuiken doet het heel goed, brengt meer tijd op de tafel door dan ergens anders tegenwoordig dus vliegen doet ie nu als de beste. We hebben de kippen trouwens afgericht zodat ze de visjes uit onze hand eten. Ze komen nog net niet op schoot zitten!

@ Maartjes reactie: we rijden zelf niet op de pikipiki, maar er staan overal mannetjes die je achterop meenemen. De snelste en leukste manier van transport, maar je wordt er wel erg vies van!

Oja @ Corinne: pikipiki is kiswahili voor brommer/motor.

Dat was het weer!

Groetjes en baadaye!