Hoihoi!

Het is weer een tijdje geleden dat ik toegang had tot internet, dus bij dezen weer een kort berichtje van me. Chronologisch enkele hoogtepunten.

Donderdag - Een biertje drinken bij een lokale bar. Als enige blanken worden we in het begin door iedereen aangestaard, maar na een paar minuten horen we er gewoon bij. De pilskes bier zijn hier trouwens (met name de Kilimanjaro en de Ndovu) zeer goed te pruimen!

Mijn Swahili gaat langzaam vooruit, het duurt even voordat je op alle groeten het juiste antwoord weet, maar oefening baart kunst. Zaterdag hebben we met een bwana een redelijk lang gesprek in het swahili gevoerd over van alles en nog wat, soms geholpen door een beetje engels. Deze bwana heeft ons kennis laten maken met een van de schoonmaaksters/kokkin/manusje van alles en sindsdien horen we uit alle kanten van het hotel ‘mister Roddy, mister Paul!'. Deze dame dacht dat we tweeling waren- wat natuurlijk zo is - maar dat we wel een andere vader hadden - wat natuurlijk ook zo is.

Vrijdag hebben we ugali gegeten bij de locals. In één woord hilarisch! Random pikken we een met plastic zeil overspannen tentje uit met wat plastic tuinstoelen en tafels en vragen in het swahili of ze ugali hebben. Vervolgens krijg je dus een stortvloed van Swahili en lachbuien over je heen en na veel lachen krijg je een bord ‘ugali na nyama' een enorme bal van meel met daarbij vlees, bonen spinazie en jus. Best te eten wel trouwens. We doen ons uiterste best om alles op te krijgen, maar dat was geen goed idee. Elke keer dat ik mijn bonen op had kreeg ik gewoon een nieuwe portie, en voor vlees idem dito. Uiteindelijk heb ik mijn ugalibal voor de helft opgekregen en toen zat ik echt tot mijn nok toe vol. Uiteindelijk heeft deze grap ons 3000 TSH gekost (minder dan 1,50 euro). 's Avonds hebben we gechilled in het alom bekende Tilapia hotel met een aantal coassistenten elders in Tanzania. Een tikkeltje westers, maar wel erg mooi en relaxed.

Zondag hebben we de boot genomen van Mwanza naar Bukoba over Lake Victoria. Onze cabine is een hokje van ongeveer 1,5 bij 2 met een stapelbed en nauwelijks ruimte voor onze tassen. Niets voor een claustrofoob dus! Naar onze nieuwe standaarden is het trouwens erg luxe want we hebben een werkend stopcontact en stromend water. Tevens erg aardig en enthousiast personeel die stuk voor stuk in Nederland zijn geweest (I been to wissingi - wissingi? - yes - o Vlissingen).

De tocht met de taxi naar Rubya was prachtig. Het was een tocht tussen de bananenplantages door en over bergen met prachtige uitzichten. We waren blij dat het grote regenseizoen op zijn eind liep, want zelfs nu waren de wegen op sommige plekken enorm slecht. Eenmaal in Rubya werden we opgevangen door Floria (Kiswahili voor Fleur). Even later kwamen Sanne en Daphne - onze voorgangers - terug van de morning report en maakten we kennis met 2 verpleegkundigen die hier ook stage lopen: Sanne en Salivia (Kiswahili voor Silvia) met wie we de komende maand het huisje delen. Eerste indruk: dat komt wel goed! :)

Genoeg voor nu, later meer!

Groetjes